eersteklas hulp bij huis- en tuinklussen

 

En hier ben ik weer.

Deze keer wil ik het hebben over iets waar wij collies superieur goed in zijn, nl. meehelpen met klussen, werken in de tuin, huishoudelijke bezigheden…noem het en wij zijn erbij en mogen graag actief meedoen dan wel met grote precisie toezicht houden

.

Ikzelf was als pupje een meester in het helpen gazon maaien. Liep ik heel enthousiast achter de sukkel aan en juist op het moment dat zijn tempo begon te verslappen, greep ik in. Ik trok dan heel gericht en gedecideerd zijn short van zijn kont. Moest je hem zien spurten…het tempo ging meteen weer de hoogte in. Ook als hij de afvalcontainer buiten wilde rollen of achter de kruiwagen aanliep, paste ik deze techniek toe.

En denken jullie dat de sukkel mijn goed doordachte medewerking op prijs stelde? Nee hoor, hij maar klagen en uiteindelijk werd Luc, mijn gedragstherapeut, erbij gehaald. Toen hebben ze me dus duidelijk gemaakt dat sukkels niet graag met de billen bloot worden gezet. Geweldig flauw vind ik het. Uiteindelijk moest ik mijn energie verplaatsen naar mijn bal, werd besloten. Ja goed dan speel ik het spelletje mee hoor, ik ren achter de sukkel aan met mijn balletje en laat hem gelijk wat spelen tijdens het maaien.

 

Nog zo’n geniale interventie pleeg ik bij het klussen in en om het huis, waar gereedschap bij komt kijken. Ik ontpop mij dan tot een bevlogen materiaalmeester. Ik controleer handschoenen en gereedschap op kwaliteit en verzamel alles op een centraal punt in de tuin. Toch handig zou je denken?! Weer niet goed voor de sukkels. Beginnen ze te roepen dat ik overal af moet blijven en dat het geen speelgoed is. Wat een saaie lui toch die mensen.

Toen ze spouwmuurisolatie kwamen aanbrengen, kwamen die werkmannen na een half uurtje klagen dat ze geen werkhandschoenen meer hadden. Wat een malloten. Ze lieten die dingen overal slingeren, dus ik had die netjes achteraan op het terras gelegd, samen met nog een hamer en een tang. Ik had mezelf er even lekker bij te dutten gelegd. Durfden ze die dingen niet meer terug nemen, want ze dachten dat ik ging bijten. Ja jullie lezen het goed IK en BIJTEN,  ik de tricolore collie oppergod, word van zoiets beschuldigd, nou dan moesten ze het maar bekijken. Ik stond abrupt op en keek nog eens diep beledigd naar de sukkels, die de spullen bij elkaar raapten en mij binnen in verzekerde bewaring stelden. Wat een afgang!

Wat ik ook echt niet kan hebben, is dat er spullen liggen te slingeren in huis. Zonnebrillen, pyjamabroeken, pantoffels, sjaals, schoenen,…wat die sukkels allemaal al niet “wegleggen” of “laten staan”. Dan kom ik in actie en verzamel die spullen. Om het extra geinig te maken, verstop ik al eens iets (onder kast of zetel of onder een plant of struik, of gewoon in mijn mand met binnenspeeltjes…) Ook dat vinden ze dus niet leuk blijkbaar. Dan krijg ik de prangende vraag “geef terug”. Ik rol dan met mijn ogen (zoals alleen een echte collie dat kan, zodat ze het wit van mijn ogen optimaal zien) en kijk hen met het nodige misprijzen aan. Ze begrijpen er niks van. Dat is achtergelaten goed, ligt te slingeren en is bijgevolg van niemand en nu dus van mij. Ik heb het volle attributierecht zeg maar

Nog zo’n portie onbegrip valt me te beurt als ze zich op de vloer zetten, op mijn hoogte, om daar wat onduidelijks uit te voeren. Ik vind dat dus geweldig geestig en ga ze dan hoeden alsof ze schapen zijn. Goed ik beging hierbij ook weleens de jeugdzonde om aan hun haren of kleding te trekken of ze te bespringen, dat mag blijkbaar niet, weet ik nu. Ook daar hebben ze me nu wijsgemaakt dat ik met een speeltje moet aankomen en dan gaat de ene sukkel dus met mij spelen, terwijl de andere iets ondefinieerbaars bij elkaar klust.

Het toppunt van gekkigheid vind ik het proces dat zich minstens wekelijks voltrekt. Dan gaan ze grondig poetsen, heet het. Dat is dan niet gewoon even met die herriemachine, die ze stofzuiger noemen, mijn koninklijke rust verstoren. Nee hoor dat is meubels aan de kant, die herriemachine heel lange aanlaten en daarna schuren, schrobben en dweilen. Als ik dan even ter wille wil zijn en een rondje meeloop of even test of die natte vloer wel goed schoon is, volgt er een salvo van protest. Ik mag daar niet doorheen lopen blijkt. Wisten jullie dat? Wat een gedoe. Halen die lui alle lekkere geurtjes van vloer, kleden en bank en verwachten ze dat ik roerloos toekijk hoe ze mijn koninkrijk overhoop halen.  En weet je wat ze ook nog durven? Mij stofzuigen! Lig ik netjes dwars voor de doorgang (ja daar zijn wij voor gemaakt toch?!) komen ze met dat ding aan en als ik weiger mijn goddelijke zelf te verplaatsen, gaan ze mijn koninklijke manen zuigen. Gekker moet het niet worden. Maar goed ik heb me ermee verzoend en beperk me nu tot duidelijk protesterend toezicht houden op het voetvolk dat zo nodig weer heisa moet maken.

Hebben jullie ook van die sukkels in dienst collega collies? Hoe gaan jullie om met deze menselijke ongein? Het is toch verdomd vermoeiend soms om van zo’n superieur ras te zijn, zo’n duidelijke visie te hebben en dan bij zo’n sukkels te wonen, vinden jullie ook niet?!