verstoppertje spelen

 

en ja daar ben ik weer. Ik heb weer een frats uitgehaald. en deze keer zijn die twee (je weet wel, ze noemen zich vrouwtje en baasje, maar 't zijn sukkels hoor) er niet goed van.

Het zit zo. Baasje is al een paar dagen de houtstapel achter het tuinhuis en schuurtje aan het opruimen. Orianthi en ik superviseren die werkzaamheden van heel nabij, dat spreek voor zich. Nu zag hij plots een gat in de afsluiting daar. Ik hoor ze overleggen "''t is klein, daar kunnen ze niet door, maar maak het voorlopig toch maar dicht. ja  er staat nog wel wat restdraad.  want je kent double trouble. geen risico's"). en toen ging hij aan de slag met draad en tang en haken. Wij zijn nog gaan helpen, want het was wel leuk dat hij op onze hoogte op de grond aan het klooien was.

en dan gisterenavond moest ik nodig. ze waren TV aan het kijken en dus begon ik eerst wat zenuwachtig rondjes te lopen rond de salontafel, en keek eerst hem en dan haar, hijgend aan. dat is Eliotaal voor "ik moet nodig grote boodschap".

Hij stond recht en deed mijn led halsband aan en liet me buiten.

zo, dat  plannetje liep op schema.

Ik dus netjes de tuin in. en ik ben heel stil geweest...dat heeft me ergens wel verraden vrees ik. Na zo'n tien minuten verschenen ze allebei buiten en hoorde ik mijn  naam roepen.

Mijn led halsband had ik netjes over dat stukje draad gemikt achter het schuurtje  (ik krijg die band zo uit en ga er dan mee smijten door met mijn kop te schudden, is een leuk spelletje) en zelfs had ik me lekker geïnstalleerd achter de papiercontainer naast het tuinhuis. en het was al goed donker dus, ik zat rustig. en het is daar interessant, want er woont een egel.

Ze bleven maar roepen, en ik hoorde haar al helemaal in paniek gaan. "waar is hij nu toch, alle poorten en het hekje zijn dicht, die kan niet weg zijn". en hij "je kent hem toch, hij heeft zich weer ergens verstopt". Maar dan kwamen ze richting tuinhok en zagen ze natuurlijk mijn blauwe led band liggen op het stuk bosgrond naast mijn domein. algemene paniek. Ik verzeker je, die sukkels gingen uit hun dak.

Met pillampen zijn ze door het hekje rond gaan zoeken en toen, ja de grap was werkelijk top gelukt tot dan, scheen hij mijn richting uit. ik hoorde plots "kom eens kijken...daar ligt mijnheer".

Ze waren not amused en nu hebben ze dat stuk tuin achter het schuurtje extra afgezet. Ik zweer het je, die lui hebben geen gevoel voor humor. en op Orianthi moet ik voor zo'n plannetjes ook niet rekenen, want als ze roepen, loopt die netjes naar hun toe....die kleine moet nog zoveel leren over colliefratsen en hoe die sukkels om de tuin te leiden.

en ik heb het de rest van de avond moeten aanhoren

 Ik zal de komende dagen maar wat op mijn tellen passen en wat extra knuffels uitdelen aan die twee. 't zijn de kwaadste niet, alleen geen gevoel voor colliehumor