Orinathi stelt zich voor

Deze is van mijn collega collie en gastauteur Orainthi

En hier ben ik ook een keertje

Jullie kennen mij natuurlijk als de ukkepuk, lilliputter, pluizenbolletje, Blondie, goudlokje of ook wel de donker blonde halfgod. Maar eigenlijk staat er Timo Orianthi Angel Silvestre op mijn paspoort.

Nu ik bijna 11 maanden ben, vind ik dat ik ook mijn kant van het verhaal weleens mag vertellen. Ik leef samen met de tricolore oppergod Elio en de sukkels. Maar die kennen jullie vast ook al.

En ik heb, net zoals Elio een heel aparte kijk op de dingen. De sukkels zijn erg ingenomen met mij, omdat ik, zoals ze zeggen “zo’n lieverdje ben”. En ja natuurlijk, vergeleken bij die grumpy old man Elio, ben ik de stralende zon in hun bestaan. Maar ik ga jullie iets bekennen, ik ben bepaald geen dom blondje en weet mijn aaibaar imago en knappe verschijning prima in te zetten om mijn zinnetje door te drijven. Ze zijn als was in mijn collie pootjes, die sukkels.

Neem nu die keer dat ik een stevige kuil had gegraven in de tuin. Yep, vlak bij de ingang van de praktijk en officieel absoluut not done. Ik liep met opgeheven blonde manen het huis in, een spoor van zwarte aarde achter me latend. Daarbij kwam ik in de keuken nog de drinkbakken tegen, waar ik terloops even grondig een lading kletterend fris water uitbaggerde, zodat mijn witte voetjes in zwarte modderlaarsjes waren veranderd. Zij zat te werken in de woonkamer, kijkt op en wil iets zeggen over mijn frats, maar hij is haar voor en komt met een handdoek aangelopen “moet je zien wat de kleine nu weer heeft uitgericht?!” op zo’n moment laat ik een zielig hoog piepje horen en ga met veel bravoure vlak voor één van de sukkels op die zijn voeten zitten. Dat heet “voorzit” en is een truckje dat ze me geleerd hebben. En wat denk je, de sukkels in koor “maar kijk toch eens wat flink, nu gaan we pootjes proper maken hoor!”. Modderincident gesloten.

Dezelfde modus operandi pas ik toe als ik zin heb om de bank in te palmen als ze TV kijken. De sukkels hebben mij als pupje altijd in en uit die bank getild, dus ga ik nu ook niet springen hoor. Nee ik ga met mijn voorpoten op de bank of op de benen van de sukkel in de zetel hangen, en laat weer een hoog piepgeluidje horen, terwijl ik mijn mimiek op “ik ben zo zielig” zet. Werkt altijd. Binnen de 10 seconden heeft één van de twee mij in de zetel getild en volgt een uitgebreide knuffelsessie, waarna ik gezellig op mijn lievelingsplekje in slaap val. Soms gebeurt het ook dat er een takje of andere troep in mijn prachtige donker blonde vacht zit, dan krijg ik ze geheid zover dat ze mij ook nog gaan borstelen, daar op de bank. Al dat gefriemel en gepruts aan mijn vacht vind ik namelijk heel erg leuk. Ze zeggen dan dat ik gezellig ben en toch zo’n knapperd en zo gemakkelijk omdat ik me zo liefjes laat verzorgen.

Jullie lezen het goed, ik zit in de luxepositie dat het contrast tussen mezelf en de tricolore oppergod zo groot is, dat ik letterlijk quasi niks fout kan doen bij de sukkels.

Daar komt bij dat ik heel graag de andere dieren hier in huis zie en graag met hen speel. Ik wissel kusjes uit met konijn Ginger, speel spelletjes met dwergkonijn Serafientje, waarbij we elkaar volgen langs de kant van de ren en ook met haantje Ozzy en zijn dames sta ik neus aan bek en spelen we een soort tikkertje. Dat heet dan heel schattig en “moet je zien, zit geen greintje kwaad in dat goudlokje”.  En dat terwijl Elio altijd luid blaffend de kipjes opjaagt en ze hem hebben moeten afleren om Ginger en Serafientje te jennen uit jaloezie, als de sukkels even meer aandacht aan hen gaven dan aan de tricolore zonnekoning.

Kortom ik weet iedereen met mijn charmes in te pakken en ondertussen vermaak ik me prima en heb ik een heilige aureool boven mijn schrander colliekopje.

Ook bij de dierenarts kennen ze mij al goed. De dierenarts en de twee assistentes die daar werken zijn ook fan van mij. Op de onderzoekstafel overlaad ik hen met knuffels en kusjes en toen ik er laatst was om mij een ergonomisch tuigje op maat te laten aanmeten, was ik zo geinig aan het spelen met de twee dames assistentes dat ze me nog amper wilden laten vertrekken en kreeg de sukkel de opmerking “zo zouden alle honden moeten zijn, wat een schatje”, waarbij ik tijdens het afrekenen nog even mijn langsnuit op de schoot van de dame in kwestie legde en zag hoe ze nog verder wegsmolt. Heeft me nog een extra lading snoepjes en knuffels opgeleverd.

Op de hondenschool was mijn aanpak identiek. Kwamen we het terrein op, ging ik alle aanwezige mensen af met een groet en een knuffel. De andere honden, zeker die zogenaamde powerrassen (ik noem het patsers), vond ik helemaal niet zo leuk. Dus ik focuste mij op mijn publiek en deed al snel “dat zijn die mensen van Elio” veranderen in “daar zijn ze met die mooie lieve collie”. Ik heb trouwens een BFF op de hondenschool. Sinds we pupjes zijn van 9 weken trainen we samen, ik met mijn doof border collie vriendinnetje Tyga. Ik heb haar zelfs al bij haar leiband op sleeptouw genomen langs het oefenterrein, maar wij kunnen samen uren dollen zonder één keer ruzie te maken. De baasjes van Tyga willen mij instant adopteren, maar dat overleven de sukkels niet, zeggen ze.

Jullie begrijpen dus wel dat ik als  knappe donkerblonde halfgod de zaken hier prima onder controle heb en op imagovlak de gouden aanpak heb gevonden. Charmeer ze zodanig plat, dat ze niet doorhebben dat je weer een snoepje, kluifje, potje voetbal of rondje frisbee hebt buitgemaakt. Laat ze geloven dat je liever een knuffel hebt dan dat zakje koekjes en scoor nadien dubbel zoveel van die lekkernijen. En ga je een keertje lekker uit de bocht of in de fout, zet dan een deemoedig kopje op en begeleid dit met een streepje zielige geluid en voor je het weet zijn ze je nog aan het troosten ook. Kom ik steeds weer mee weg. Al moet ik wel opletten met de dosering want ik hoorde haar als eens tegen de andere sukkel zeggen dat ik een showgast ben.

Dus collega collies, na al die powertalk van de pompeuze oppergod, geef ik jullie als advies knuffel ze in slaap, charmeer ze plat en maak hierbij gebruik van je uitzonderlijke esthetische en intellectuele kwaliteiten, die wij als collies nu eenmaal bezitten.