over vloeren en deurgaten

 

En hier ben ik weer. Deze keer wil ik het graag hebben over iets wat wij collies dikwijls lastig vinden. Hebben jullie ook een hekel aan al die overgangen in de vloerbekleding en deurgaten collega’s? 

Werkelijk niet te begrijpen waarom overal deuren, gangen, drempels en verschillende tegels, laminaat en bekleding schijnen nodig te zijn. Daar komen dan ook nog eens niveauverschillen bij en verschillen in verlichting in de ruimtes. En dan verwachten die sukkels van baasjes dat wij dat allemaal maar goed vinden en braafjes doorlopen.

Zowel Ikzelf als Orianthi hebben hiermee al onze sores gehad.

Er is in dit huis één vloer waar ik het tot op vandaag flink lastig mee heb. En dat is de badkamervloer. Dat is een stenen vloer met van die marmeren mozaïek stukjes in het zwart.

Het is wel duidelijk dat de sukkels geen enkel benul hebben van de werking van onze precieuze collieogen. Het lijkt alsof ik vanuit de gang komend (houtkleurige vloer) via een witte marmeren drempel in een zwarte afgrond ga kukelen.

Goed laatst was ik dus nog eens de trap (grijze marmeren ding met bocht erin) op gespurt. Het mag niet en is slecht voor mijn colliepoten en veel te glad voor mijn voetjes, maar goed een tricolore oppergod wil ook weleens wat. Trouwens de vrouwelijke sukkel had net haar spreekuur afgesloten en ik had zin om te gaan controleren of er niemand in onze privévertrekken was geweest.

Blijkt dat de sukkel in de badkamer zat. Ik beuk de deur in en sta hoog in oog met het vrouwmens die de prangende vraag stelt “wat denken we dat we komen doen Elio? Mag dat dan?” Ja retorische vragen zijn haar ding hoor. Enfin ze gebruikte wel heel toepasselijk de pluralis majestatis. Daarop zei ze “als je zo graag hier wil zijn, kom dan maar binnen, grote lefgozer” 

Je begrijpt dat ik zo’n uitnodiging niet over mijn goddelijke zelf laat gaan en moedig snuivend zette ik dus voorzichtig tastend één voetje op die ruitjesvloer. 

“zie je wel dat je er niet doorheen zakt?”

Toen ben ik met een ruk de badkamer ingestormd. Kwestie van korte pijn en ook even controleren wat de sukkel alweer aan het doen was. Toen ik zag dat ze zich opnieuw in huiskleding aan het hijsen was, ben ik kwispelend wat met haar gaan dollen.

 

Doen jullie sukkels dat ook? Gepaste kleding aantrekken in huis, zodat wij naar hartenlust op hun schoot kunnen springen, al spelend onze modderpoten aan hen kunnen afvegen of hen als serviet gebruiken na een lekker maaltje. En op een haartje meer of minder wordt dan ook niet gekeken. Wel zo fijn ook voor ons om te weten dat ze in die plunje niet meer buiten het erf komen. Geeft rust voor ons.

Orianthi heeft vooral problemen met de overgang van de zwarte keukenvloer naar de gang van de voordeur. Daar gaat die vloer over in een zalmkleurig marmer. Dat stuk vloer glanst ook nog eens en er zit een voetmat in de grond verwerkt, om dan uit te komen bij een blauwstenen drempel (met niveauverschil) waar de kasseien beginnen.

Het zal jullie duidelijk zijn dat Blondie daar een overdaad aan prikkels te verwerken krijgt. Nu trainen ze dat met hem. En deze week waren we alleen thuis met de vrouwelijke sukkel. Wordt er plots aan de voordeur aangebeld. Dat is zeer uitzonderlijk, want normaal meldt bezoek zich via de videofoon aan het tuinhek.

Aangezien wij alleen thuis waren met haar, dachten we onze taak van waakhond des huizes even erg in de verf te zetten. Stevig blaffend gingen we elk aan een kant tegen haar been staan. In alle consternatie van onze actie, was goudlokje helemaal die rare vloer naar de voordeur vergeten. Sindsdien loopt hij in één ruk van de keuken naar buiten via de voordeur, geen centje pijn meer aan.

Je mag veel van ons edel ras zeggen. We zijn misschien niet de dapperste, maar we zijn wel verdomd slim en leren heel snel iets bij. Al vragen we dan wel dat jullie sukkels al die nieuwe kunstjes een beetje onderhouden. Wij kunnen zoveel, dan mag je niet verwachten dat we dat ook nog eens allemaal gaan onthouden.

En wij zijn begaafd met een rechtlijnige logica, waar jullie mensen wat van kunnen leren. Zo maakten zowel Ikzelf als de donker blonde opdonder, bij onze zindelijkheidstraining, de zeer logische conclusie, dat de veranda “buiten” was. Heel logisch want die achterdeur staat altijd open en die vloer verschilt van die van de keuken en de woonkamer. Bovendien lopen ze er doorheen met hun tuinklompen aan.

Bleek dus een vergissing. Goudlokje had het meteen na een weekje of twee door. Daar mocht dus geen hoopje of plasje worden gedropt. Ik geeft toe, ik was wat hardleerser en durfde tot mijn 6 maanden weleens plassend door de veranda richting keuken lopen en daar nog een extra rondje rond de keukentafel doen. Die twee sukkels maar klagen over de constant draaiende wasmachine vol dweilen.

Maar beide sukkels zullen met de hand op het hart moeten toegeven dat ze geweldig veel geleerd hebben van mijn colliefratsen. En hun opleiding is nog lang niet afgerond hoor. Ik zal jullie op de hoogte houden.