rare gewoontes

 

Hier ben ik weer…en deze keer ga ik jullie iets vertellen over de rare gewoontes van die twee, die zich baasjes plegen te noemen. Jullie kennen hen beter als de sukkels.

Sommige van de dagelijkse routines en gewoontes van die lui zijn werkelijk onbegrijpelijk voor een rechtgeaarde tricolore oppergod met mijn intellectueel kunnen.

Ik vraag jullie, waarom moeten die lui zo nodig om de haverklap in de douche en van kleding wisselen? Dan werken ze zich een keertje in het zweet of maken ze zich eens vuil, waarop goudlokje en ik hen goedkeurend besnuffelen en kusjes geven, want kijk dan ruiken ze ergens naar, beginnen ze zich weerom te wassen en te verkleden.

Dan komen ze beneden en worden ze omhuld van de geurtjes, badschuim, shampoo, deodorant en parfum en allerhande crèmes en andere toestanden. Je vraagt je toch af wat hen bezielt hoor. Orianthi en ik,  wij zijn fan van de geur van nat gras (rolt zalig toch?!), een vleugje mestgeur of een vogelstront kunnen de zaak helemaal opleuken.

Maar die twee, echt ongelooflijk. En drama maken als wij hen willen helpen om er een beetje hond waardig uit te zien en te ruiken. Dan springen we met onze modderpoten op hun belachelijk propere kleding, vegen onze goddelijke snuitjes af aan hun broek en vegen met onze prachtige vacht tegen hen aan, zodat ze toch minstens een beetje collieharen en geur bij zich dragen. Het zijn tenslotte sukkels, maar wel onze sukkels.

Blondie gaat nog een stapje verder. Ja die kleine donkerblonde halfgod is een ijdeltuit. Wat vuiltjes aan zijn vacht betreft, lijkt hij soms wel op de sukkels. Dus laatst had hij een ongelukje, de beruchte collie kakkebroek. Hij liep meteen naar binnen naar de mannelijke sukkel. Die zat te praten met een ding tegen zijn oor, telefoneren noemt hij dat en dan mogen wij niet meepraten. Op zich al flauw, maar goed, de sukkel had dus geen aandacht voor het probleem van de goudkleurige ijdeltuit. Daarenboven had de sukkel een korte broek aan. Mijn invloed op goudlokje werd tastbaar, toen hij met opgeheven staart, zijn vuile broek ging afvegen tegen de blote onderbenen van de sukkel. Die schoot meteen overeind. Wat we nog hoorden was “ik bel zo meteen wel even terug, want hier heeft er ene een stinkende broek, die dringend moet gewassen worden en hij heeft mij mee getrakteerd”. Simpel opgelost toch?!

De vrouwelijke sukkel dat is nog een afdeling apart. Die komt ’s morgens beneden met allerlei dingen op haar gezicht gesmeerd. Ik begroet haar dan met een uitbundig knuffelsalvo, laat me wiegen en geef haar kusjes. Dan hoor ik haar zeggen “Elio ik ben al gewassen, je likt al mijn dagcrème eraf”. Orianthi en ikzelf, wij geven haar ook al eens graag een wasbeurt. Maar dan klinkt het “jullie vernielen heel mijn make up”. Kan iemand ons uitleggen waar die schilderwerken voor dienen of nodig voor zijn?

Om de zoveel weken, gaat de vrouwelijke sukkel helemaal uit haar dak. Ze gaat dan naar de schoonheidsspecialiste. Dan komt ze thuis en heeft ze een veelvoud aan rare geurtjes bij. Handen, voeten en gezicht ruiken helemaal niet meer vertrouwd. Wij snuffelen ons een ongeluk aan die geurenexplosie om onder al die vreemde aroma’s te weten te komen of het echt onze sukkel is. Als ze dan ook nog naar de kapper gaat, zijn wij het Noorden helemaal kwijt. Gelukkig herkennen we haar stem, want haarkleur en snit kunnen blijkbaar weleens veranderen.

Nog zo’n vreemde gewoonte van die twee. Als het lekker fris is in huis, dan hoor ik haar al klagen tegen hem “het is hier koud hoor, zet eens wat verwarming op” En dan zet die sukkel een knopje aan, waarna het ineens warm begint te worden in huis. Of hij begint met houtblokken en aanmaakdingen te klooien en gaat dan de speksteenkachel aanmaken. Voor ons het startsein om koelere oorden op te zoeken.

Toegegeven die vlammetjes hebben wel een zekere sfeer en gezelligheid, maar wij zijn rasechte Schotse colliekerels en voorzien van een stevige vacht en ondervacht. Wij vertrekken dan richting achterkeuken, veranda of garage.

Een andere heel rare routine van die twee bestaat eruit, dat ze voor verschillende ondergronden en acties verschillend schoeisel aan hun voeten doen. Wij lopen zomer en winter, binnen en buiten toch ook gewoon op onze eigen voetkussentjes. Nee hoor, hele pantomimes worden hier opgevoerd. Van pantoffels over tuinklompen, van schoenen met blote voeten erin (“Elio bijt niet in mijn tenen”) tot laarzen, lederen schoenen, sneakers, wandelschoenen en ook nog iets met sporten en aangepast schoeisel. Al die dingen staan, compleet met hun interessante geurtjes, opgeslagen op een rek in de garage. Dan zou je toch denken dat wij hier ook weleens mee mogen spelen.

Nee dus, “Afblijven hé jongens, dat is geen speelgoed, ga maar kijken in jullie mand”. En jammeren als je zo’n schoen of zool even uitlaat in de tuin. Ooit een paar zolen uit haar tuinklompen in de regen gelegd. Zijn die toch meteen gewassen. Was niet goed hoor. “Waar zijn vrouwtje haar zolen Elio?, geef terug kom op!, Is niet fijn hé Elio”. Goed, de locatie in de modder onder een struik, was misschien een beetje erover. En die schoenen vereisen ook bijpassende kousen. Ook daar mogen wij niet mee dollen. Zeg nu zelf, zo’n paar van die Merino wollen kousen, daar wordt een herdershond toch blij van. Of van die pantoffels of laarzen met schapenvacht eraan. Dat roept toch om eens stevig mee te headbangen. Maar nee hoor “af” klinkt het dan.

Dat brengt mij naadloos bij nog zo’n vreemde gewoonte. Net als hun kleding, kousen, dekens, kleden,…een beetje een interessante geur beginnen te krijgen, worden ze op kleur gedumpt in de waskamer. Dat is een soort achterkeuken, waarin twee grote witte machines staan, die vreemde geluiden en geuren afgeven. Voor ze hun spullen in de eerste machine steken, noemen ze het vuile was. Vuile was? Dat zijn toch gewoon spullen die hun geur hebben, net zoals mijn lievelingsspeeltje of mijn grote pluche hond uit mijn nestje of Orianthi ’s mister Stincky.

Daarna wordt dan gedroogd en gaan ze met een dampend ding eroverheen. Strijken zeggen ze ertegen. Ook daar hoort weer een raar geurtje bij en vervolgens een heleboel gedoe over kleding die naar boven moet zonder te kreuken. Lieve sukkels, laat toch eens een stevige vacht groeien. Wat een gedoe!

Maar nog erger is het dat ze ook onze aromatische spullen, dekens, handdoeken en badjassen menen te moeten wassen. Dan heb je net dat ding op optimaal geurniveau, wordt dat in die herriemachine gestoken om eruit te komen geurend naar wilde veldbloemen of erger nog één of ander parfum. Die sukkels hebben echt geen benul van wat een lekker geurtje is. Als we dan protesteren, spuiten ze er een ander ding overheen. Dat heet adaptil en toegegeven dat is zowat het enige parfum hier in huis dat wel lekker is voor ons.

Wat ook not done blijkt te zijn is de sukkels of andere bezoekers even op authenticiteit controleren en begroeten door een geurvlag van hun kruis op te vangen. Wat een gêne ze dan vertonen. Dat doen wij honden de hele tijd bij elkaar. Leer eens een beetje hondentaal, sukkels echt waar. Dan zeggen ze “nee niet fluiten of foefen”. Kan je je inbeelden hoe wij ons dan kapot lachen, om zoveel onwetendheid.

Neem het aan van een ervaringsdeskundige Wij honden kunnen heel erg goed ruiken, wel een miljoen keer beter dan jullie mensen. Dat komt omdat wij meer reukcellen hebben. Hoe langer onze snuit is, des te beter het reukvermogen, dat zegt toch iets over ons, goddelijke langsnuiten! Dus neem nu gewoon even van ons aan dat wij meer verstand hebben van geurtjes.

Collega collies, zoals jullie kunnen lezen, hebben wij heel wat te stellen met dat duo van ons. Ik hoop dat het jullie beter vergaat, maar ik vrees ervoor. Waarschijnlijk zijn jullie sukkels net zo irrationeel in de weer met zeep en parfum en miskennen ze jullie superieur reukvermogen evenzeer. En tja ze zullen ook wel net zo weinig vacht hebben als onze sukkels en dus ook de onweerstaanbare drang hebben om hun omgeving te verwarmen en allerlei kachels en haarden aan te steken. Het probleem is dat je hen zo moeilijk opgevoed krijgt.